“Ik bel heel even, omdat u nog een kleur door zou geven en dan is er ook nog de kwestie van betalen.”

“Ook goedemiddag, waar gaat dit precies over?”

“Over de bruidstaart die u bij ons besteld heeft natuurlijk.”

“Dan is hier denk ik iets mis gegaan in de communicatie, want wij zijn alleen bij u langs geweest om te kijken wat er mogelijk is. We hebben nooit definitief onze bestelling doorgegeven. Sterker nog, we kregen bevroren hapjes mee om thuis te proeven. We moesten dus nog een beslissing nemen en we hebben besloten niet voor jullie taart te gaan.”

“Dus ik heb voor niets mee zitten schrijven? U had ons wel even kunnen bellen dat u niet met ons verder ging.”

“U heeft gelijk, het spijt me.”

Verbijsterd bleef ik achter

Met mijn telefoon in mijn handen zat ik aan de eettafel. Is dit net gebeurd? Zei ze nu echt dat ze voor niets mee heeft zitten schrijven? Ik dacht dat het kopen van een bruidstaart een ervaring moest zijn. Dat heeft deze vrouw blijkbaar niet begrepen.

Dat wordt mijn standaard antwoord bij elke offerte die afgewezen wordt:

Dus ik heb voor niets een offerte gemaakt?

Dat is het leven. Zeker van een ondernemer. Er is geen zekerheid, maar je doet elke keer weer je uiterste best om met een passend voorstel te komen. Een voorstel om het probleem van je klant op te lossen. En soms wordt dat door de klant niet zo gezien. Zo werkt dat.

Ik ga snel nog een paar offertes opstellen. Hopelijk niet voor niets.