Hey, hoe is het nou?

Lang niet gesproken. Of slaat het nergens op om dat zo te zeggen? Leuk, dit experiment van ons, maar het voelt toch raar. Ik wil je een heleboel vertellen en vragen, maar ik heb geen idee waar ik moet beginnen. Ik schrijf namelijk niet elke dag een brief naar mijn toekomstige ik.

Zo, een jaar verder alweer. Is er veel veranderd? Kun je je nog herinneren dat je een jaar geleden druk was met gave opdrachten, maar ondertussen ook tijd vrij maakte om de inrichting voor jouw kantoor bij elkaar te sprokkelen? Een mooie steigerhouten tafel om aan te werken, bakstenen behang tegen de muur en op de andere wand whiteboard verf. Weet je nog? Je stak hier veel tijd in, terwijl je nog helemaal niet zeker was van het kantoor. Officieel had je nog geen akkoord van de verhuurder.

Zit je er nog? Of is het inmiddels te klein geworden voor Afrit 22?

We leuk hoe het kan lopen. Sinds het begin van Afrit 22 riep ik namelijk twee dingen:

Ik wil geen personeel

Ik wil geen eigen kantoor

De afgelopen weken ben ik daar heel anders over gaan denken. De opdrachten worden groter en het worden er meer. Ik kan het niet meer alleen en sinds een paar weken werk ik ook niet meer alleen. Ik heb geen personeel, maar ik huur wel structureel mensen in die mij in mijn werk ondersteunen. De volgende stap lijkt me dan onvermijdelijk als het nog wat drukker wordt.

En dat kantoor ben ik ook echt van teruggekomen. Thuiswerken is nog steeds erg fijn, maar met het vele samenwerken is een eigen kantoor toch ook wel erg fijn. Een plek waar je alleen maar met werk bezig bent en af kunt sluiten als je privé leven weer begint. Ik heb daar echt behoefte aan, want op het moment lijkt het wel alsof ik alleen maar werk. Ik zie Linda wel, maar dat is omdat ik met mijn laptop beneden aan de eettafel zit en ik haar kan zien als zij TV kijkt. Maar dat is niet zoals ik het zou willen.

Hopelijk heb jij dat nu beter voor elkaar. Ik neem aan dat jij de balans werk en privé weer helemaal op hebt gepakt en dat het nu natuurlijk voelt. Het zou ook tof zijn als je je nog steeds thuis voelt in het kantoor dat we samen hebben ingericht en dat je er niet meer alleen zit.

Stiekem lijkt het me toch wel leuk om personeel te hebben, ik zie het bij collega-ondernemers en het is leuk om te zien hoe zij met hun personeel omgaan. Hoe ze hun medewerkers zien als volwaardig onderdeel van hun bedrijf en ze de kneepjes van het ondernemen bijbrengen. Ik ben wel jaloers als ik dat zo zie, dat wil ik ook! En ik hoop dat jij een mooie stap in die richting zet.

Goed, wat wil ik je nog meer vertellen? Ja, ik ga er natuurlijk nog steeds vanuit dat je helemaal ‘in to blogging’ bent. Daarom heb ik een aantal blog onderwerpen die ik echt graag zou willen lezen. Mooie taak voor jou dus om ze te schrijven:

• Wat had je willen weten toen ik begon met ondernemen?
• Als je maximaal drie social media mag gebruiken, welke zou je dan kiezen?
• Van welke online tools ben je het afgelopen jaar nu écht productiever geworden?

Anywayz, ik ga een eind breien aan deze brief, want als het goed is ben jij hartstikke druk. Met werk en anders met reizen, want dat moet je echt meer gaan doen.

We gaan elkaar zien, Martijn! Het gaat je goed.

—

Deze brief heb ik geschreven aan mijn toekomstige ik. Ik kwam op het idee door een artikel dat ik las op de blog van Evernote. De schrijver schreef een brief aan zichzelf als notitie met een herinnering voor een jaar later. Zo krijgt hij een over een jaar een melding dat er iets met de notitie gedaan moet worden.

Ik heb precies hetzelfde gedaan en nodig jou uit om ook een brief te schrijven aan jezelf.