Ik zit beneden in de woonkamer achter mijn laptop. Uit te hijgen, want ik heb net een rondje hardgelopen. Achter mij pruttelt de koffie en zijn twee boterhammen aan het ontdooien. Ondertussen ben ik deze blog aan het typen.

Als ik me er even toe zet heb ik deze tekst klaar voordat ik mijn boterhammen en koffie op heb en zal ik hem publiceren. Maar voor wie eigenlijk?

Zit jij wel op deze blog te wachten?

Zit jij sowieso wel op blogs van mij te wachten?

Of is dat helemaal niet boeiend?

Een goeie lezersvraag

Allereerst gefeliciteerd met het éénjarige bestaan van je bedrijf, ik volg je via Facebook en vind vooral de manier waarop je persoonlijk en zakelijk combineert heel interessant. Je website en blogs zien er goed uit!

Waarvoor ik je mail: ik wil graag volgend jaar betaald verder studeren (oftewel promoveren) en kreeg het advies om mezelf te uiten via een blog over mijn onderzoeksinteresses (media representaties en de grens tussen gemak en privacy). Hierop zou ik onderzoeksideeën, populair wetenschappelijke artikeltjes en andere beslommeringen kunnen zetten. Nu heb ik genoeg ideeën, maar blijf ik altijd het gevoel houden dat het anderen niet zal boeien. Ik denk dat ik stiekem met de angst zit dat mensen het pretentieus of niet goed zullen vinden. Mijn vraag: Heb jij dit ook wel eens gehad en hoe ben je daar overheen gekomen?

Het korte antwoord

Ja, dat heb ik zeker wel eens gehad.

En ik ben er overheen gekomen door het gewoon te doen.

Het lange antwoord

Natuurlijk is het een hele goeie vraag die je jezelf stelt. Maar heb je jezelf de volgende vragen al gesteld?

Wat is het doel van jouw blog?

Voor wie ga je een blog bijhouden??

Zou ik het blog zelf lezen?

Dit zijn drie vragen die van toepassing zijn op jouw vraag (geen antwoorden dus), maar die je jezelf zeker moet stellen voordat je aan de gang gaat.

Je geeft aan dat je het interessant vindt hoe ik persoonlijk en zakelijk combineer. Dat is voor mij dé manier om “saaie” blog onderwerpen leuk en boeiend te houden. Plaats jouw onderzoeksideeën en andere onderwerpen eens in herkenbare situaties die iedereen begrijpt.

Pretentieus en niet goed

Die angst begrijp ik wel. Je komt wat dat betreft misschien net om de hoek kijken, maar daar hoef je je helemaal niet voor te schamen. Dat kun je zelfs toegeven.

Ik volg Rosalinde Markus van Passie voor Schrijven al een tijdje. Zij is een blog gestart met het voornemen:

Als je schrijft dan ben je een schrijver.

In haar stukken lees je af en toe dat ze nog aan het zoeken is, maar juist die zoektocht is interessant.

Haar zoektocht maakt Rosalinde echt.

Door die zoektocht wil ik Rosalinde volgen.

En lezen.

En helpen. Want dat zul je merken. Lezers die zich betrokken voelen bij jouw teksten zullen jouw eerder verder willen helpen dan dat ze je de grond in boren. Juist tijdens je studie erg waardevol en slim om te doen.

Dus, mijn advies

Koop een bos bloemen of een krat bier voor degene die je het advies gaf om een blog te starten en ga aan de gang! Denk van te voren goed na over de vragen die ik je eerder stelde en ga experimenteren. Zie de reacties op jouw artikelen als feedback om beter te worden.

Doen dus!

Zo mijn artikel is klaar, mijn brood is op en mijn tweede kop koffie staat voor mijn neus te dampen. Fijne dag!